اگر بخواهیم در مورد ارتودنسی دندان بدانیم ابتدا باید با یک مقدمه شروع کنیم. ارتودنسی یکی از بهترین روش های درمانی برای صاف و مرتب کردن دندان ها است که با اصلاح ناهنجاری های فک و دندان باعث ارتقای سلامت دندان ها می شود. اما درمان با روش ارتودنسی کمی طولانی تر از سایر روش های درمانی است.
متخصص ارتودنسی ابتدا با معاینه دندان ها، گرفتن اشعه ایکس و ساخت مدل گچی دندان به شما درباره مشکلاتی که در صورت عدم درمان گریبانگیر شما خواهند شد، توضیح می دهد. سپس بهترین روش ارتودنسی را بر اساس وضعیت دهان و فک شما در نظر خواهد گرفت.
در ادامه این مقاله در مورد عناوین زیر توضیحاتی ارائه می دهیم:
سن 10 تا 14 سال زمان ایده آل برای ارتودنسی در نظر گرفته میشود؛ چون فک و دهان در حال رشد است و جابجایی دندان های راحت تر صورت می گیرد. ارتودنسی برای بزرگسالان حتی آنها که بالای 45 سال هستند نیز انجام می شود اما به شرطی که سلامتی کامل داشته باشند. اما در هر صورت ارتودنسی برای کودکان هم سریع تر نتیجه می دهد و اثر بخشی آن بیشتر است.
روش های مختلفی برای درمان ارتودنسی وجود دارد که متداول ترین آنها عبارتند از:
این نوع ارتودنسی برای درمان مشکلات آرواره ای و دندان ها گزینه مناسبی است که اجزای اصلی این نوع ارتودنسی براکت، سیم و کش هستند. براکت ها با کمک چسب مخصوصی بر روی سطح ظاهری دندان چسبانده می شوند که با اعمال فشار بر روی دندان ها باعث تغییر و جابه جایی آنها می شود و دندان ها را در موقعیت ایده آل قرار خواهد داد.
این نوع ارتودنسی دارای بریس هایی است که هر دو هفته یکبار باید تعویض شوند که برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید 20 الی 22 ساعت از آنها استفاده کرد. در هنگام مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و غذا خوردن قابل جا به جایی هستند.
به دلیل اینکه بیرنگ و شفاف است به «ارتودنسی نامرئی» نیز شهرت یافته است که برای گرفتن بهترین نتیجه بهتر است به نکاتی که ارتودنتیست به شما گوشزد کرده، توجه کافی داشته باشید زیرا نتیجه گرفتن از این نوع ارتودنسی به همکاری شما بستگی دارد.
همانند ارتودنسی فلزی است؛ اما براکت ها در این روش بر پشت دندان ها قرار می گیرند که مدت درمان با این روش کمی طولانی تر است، این روش محدودیت هایی در زمینه تکلم و بلع دارد و باعث زخم شدن زبان و لثه ها نیز می شود.
این نوع ارتودنسی مشابه ارتودنسی فلزی است؛ اما از بریس های سرامیکی یا کامپوزیتی همرنگ دندان ها تهیه شده است. طول دوره درمانی با این نوع ارتودنسی بین 18 تا 24 ماه است؛ چون توانایی تحمل فشار در این نوع ارتودنسی کمتر از ارتودنسی فلزی است. پس برای افرادی که دندان هایشان نیاز به تغییرات زیادی دارد، نمی تواند مناسب باشد.
در این روش به جای استفاده از بریس هایی که نیاز به تنظیم دارند، از سیستم کنترل کننده ای استفاده شده که باعث حرکت آزادانه سیم ها بر روی براکت ها گردیده است؛ در نتیجه درمان سریع تر و کوتاه تر شده است.
چند ساعت بعد از کار گذاشتن براکت ها امکان درد به صورت خفیف وجود دارد که ممکن است تا 5 الی 7 روز طول بکشد که با استفاده از مسکن می توان درد ارتودنسی را کاهش داد.
ارتودنتیست بعد از درمان استفاده از ریتینر ها را برای حفظ فرآیند درمانی برای بیمار تجویز خواهد کرد. اگر درمان به صورت صحیح توسط ارتودنتیست انجام شده باشد، حتی امکان برگشت ارتودنسی در حد 5 درصد نیز وجود نخواهد داشت.
اگر بیمار دچار جلوزدگی دندان ها یا نامنظمی بین آنها باشد، گاهی کشیدن دندان ها برای ایجاد قوس دندانی صحیح لازم است که در این صورت فضای ایجاد شده با کمک ارتودنسی ثابت و متحرک پر خواهد شد.
دانستی های ایمپلنت و دندانپزشکی زیبایی را در سایت ژاله ایمپلنت دنبال کنید.
منبع : سایت دکتر خضری- متخصص ارتودنسی در کرج